Choroby z autoagresji i ich wpływ na owłosioną skórę głowy i włosy

Choroby autoimmunologiczne stanowią sporą grupę chorób przewlekłych. Wynikają one z błędu układu odpornościowego, który atakuje własne komórki. Takim błędnym celem mogą stać się mieszki włosowe, które zazwyczaj chronione są mechanizmem nazywanym w medycynie przywilejem immunologicznym. Kiedy przywilej immunologiczny z jakiegoś powodu zostanie naruszony nacieki zapalne rozpoczynają atak, w  wyniku którego struktura włosów zostaje osłabiona czego konsekwencją jest łysienie.

Wśród chorób z autoagresji mających wpływ na wygląd naszych włosów należy wymienić:

– zaburzenia tarczycy ( Choroba Hashimoto i choroba Gravesa- Besadova)

Mieszki włosowe są bardzo wrażliwe na stężenie hormonów tarczycy. Ich nadmiar, lub niedobór manifestuje się w postaci swędzącej skóry, oraz łamliwych i nadmiernie wypadających włosach

– toczeń rumieniowaty

Toczeń to choroba autoimmunizacyjna w przebiegu której powstają stany zapalne. U około 45% chorujących następuje utrata włosów. Wypadanie włosów stępuje zwykle na całej głowie, czasem jednak objawia  się w postaci plam (placków).  Łysienie może dotyczyć również brwi, rzęs, brody, czy innych owłosionych części ciała

– łysienie plackowate

Łysienie plackowate to choroba, która może mieć podłoże genetyczne. U większości osób chorujących przyczyną są nieprawidłowości w układzie odpornościowym. Prowadzą one do autoagresji błędnie funkcjonującego układu odpornościowego, czego konsekwencją jest atakowanie własnych komórek. W przypadku łysienia plackowatego dochodzi do ataku na  mieszki włosowe. Wypadające włosy tworzą wyłysiałe placki

– łuszczycę

Łuszczyca powstaje gdy układ odpornościowy atakuje organizm powodując stany zapalne i nadmierne łuszczenie się skóry. Zaburzony zostaje proces rogowacenia naskórka (skraca się znacznie cykl naskórkowy) i powstaje łuska na skórze. W wyniku nadmiernego łuszczenia się skóry może dojść do czasowej utraty części włosów