Łuszczyca owłosionej skóry głowy

Łuszczyca to przewlekła, zapalna choroba skóry o podłożu immunologicznym, u której podstaw leżą predyspozycje genetyczne i osobnicze. Warto zaznaczyć, że nie jest to choroba zakaźna i choć czasami zmiany wyglądają na potencjalnie niebezpieczne, do zakażenia  łuszczycą nie dochodzi drogą kropelkową, czy przez kontakt fizyczny. Nie wywołują jej także bakterie, grzyby, ani wirusy.

U podłoża łuszczycy leżą nadmierne podziały komórek skóry, oraz zaburzenia w procesie ich złuszczania. Istotne znaczenie w powstawaniu zmian łuszczycowych przypisuje się mechanizmom immunologicznym i stanom zapalnym.

W literaturze medycznej wskazywane są tzw. wyzwalacze łuszczycy, czyli czynniki mające wpływ na wystąpienie choroby. Są wśród nich np. -przebyta choroba bakteryjna, lub wirusowa o ostrym przebiegu – urazy skóry (zadrapania, ukąszenia owadów, tatuaże), oraz – stres

Łuszczyca owłosionej skóry głowy charakteryzuje się zmianami w postaci grudek, oraz srebrzystych łusek. Na początku mogą to być pojedyncze, niewielkie obszary, które następnie ulegają powiększeniu. Charakterystyczne zmiany to tzw. korona łuszczycowa, czyli „opaska” ze zmienionego chorobowo naskórka na granicy linii włosów (na czole, karku, za uszami). Włosy są przy tym niezmienione, a nawet często mocne i bujne. Taki stan jest wynikiem rozszerzenia naczyń brodawek skóry, a tym samym dobrym odżywieniem.

Łuszczyca diagnozowana jest w oparciu o wywiad i badanie skóry. Różnicuje się ją najczęściej z:

– łojotokowym zapaleniem skóry – atopowym zapaleniem skóry i – grzybicą.

Leczenie łuszczycy to zazwyczaj miejscowo stosowane kortykosteroidy, lub analogi witaminy D3. Stosuje się także preparaty keratolityczne, dziegcie, czy cygnolinę.

Kluczowa dla powodzenia terapii jest codzienna pielęgnacja z użyciem dermokosmetyków. Osobom ze zdiagnozowaną łuszczycą zaleca się stosowanie emolientów (przywrócenie prawidłowego poziomu nawilżenia, odbudowa płaszcza hydrolipidowego), preparatów redukujących świąd (szampony, oleje, peelingi), oraz preparatów o działaniu keratolitycznym (mających na celu usunięcie nadmiaru zrogowaciałego naskórka). Warto uzyskać poradę doświadczonego trychologa, aby dobrać preparaty skuteczne, ale jednocześnie łagodne i bezpieczne.

Osoby chore na łuszczycę powinny także zostać poinformowane jak ważny jest styl życia. Niebagatelne znaczenie zarówno dla przebiegu choroby, częstości nawrotów, czy czasu ich trwania mają czynniki zewnętrzne, takie jak – palenie papierosów – picie alkoholu, czy dieta.

Dieta w łuszczycy ma ogromne znaczenie, przy czym liczy się zarówno jej skład, ilość i częstość spożywania posiłków, a także odpowiednie nawodnienie. Nie bez znaczenia jest również aktywność fizyczna. Wszystkie te czynniki odgrywają istotne znaczenie w procesach metabolicznych, a wspomaganie procesów związanych z metabolizmem jest w przebiegu choroby bardzo ważne. Dieta dodatkowo powinna zawierać składniki, które odpowiadają za prawidłowe nawilżenie skóry i poprawiające jej ogólną kondycję.

Dodatkowo warto stosować suplementację łagodzącą objawy choroby, takie jak świąd, czy stan zapalny. Warto wśród nich wymienić kwasy omega 3, witaminę D3, selen, koenzym Q10, czy probiotyki.

Podobnie jak w przypadku innych chorób przewlekłych, łuszczyca może wpływać na inne obszary życia. Często pogarsza samopoczucie i zdrowie emocjonalne. Powinno to być motywacją do pozostawania pod opieką specjalistów i dyscypliny związanej z ochroną skóry. Osoby chore na łuszczycę, przy prawidłowym postępowaniu z chorobą miewają wieloletnie okresy remisji (uśpienia choroby). Warto jednak pamiętać, że w tym okresie nie należy zaprzestawać prawidłowej pielęgnacji skóry, ponieważ skóra łuszczycowa musi być traktowana z najwyższą  delikatnością i starannością.